Historische en toekomstige eclipsen

Waarom is een zonsverduistering zeldzaam?

De reden waarom zonsverduisteringen niet vaak voorkomen, is omdat ze slechts erg plaatselijk zichtbaar zijn op de aardbol. Over een strook van enkele duizenden kilometers breed kan men een gedeeltelijke zonne-eclips waarnemen en het is binnen een strook van slechts enkele tientallen kilometers breed dat er iets te zien is van de totaliteit.

Een andere reden ligt in de baan die zon en maan tussen de sterren aan de hemel beschrijven. De maan kruist de baan van de zon tweemaal per maand, maar er is heel wat geluk nodig opdat de zon zich op dat moment exact op die plaats zou bevinden.

Zonsverduisteringen door de eeuwen heen

In de 20e eeuw telde ons land 42 zonsverduisteringen. Vooral de eerste dertig jaar waren er opmerkelijk veel grote zonsverduisteringen.

Op 30 augustus 1905 werd de zon in het begin van de middag voor 71% bedekt door de maan. Zeer indrukwekkend was de ringvormige eclips op 17 april 1912 waarbij er 98% van de zon bedekt werd. Op 21 augustus 1914 was er midden op de dag opnieuw een zonsverduistering (69%) en nog geen zeven jaar later, op 8 april 1921, was de zon in de ochtend voor 85% verduisterd. Op 24 januari 1925 was er opnieuw een eclips (77%) en op 29 juni 1927 weer een (91%) vroeg in de ochtend. In Engeland was deze eclips totaal, maar daar gooide bewolking roet in het eten.

Daarna duurde het tot 30 juni 1954 voor de volgende grote eclips in ons land te zien was. De zon werd een sikkel en onder de half bewolkte hemel werd het midden op de dag erg schemerig. Op 15 februari 1961 was er 's ochtends om kwart voor negen een zonsverduistering bij lage zonnestand, zodat deze goed te zien was. De zonsverduistering van 11 augustus 1999 kan voor ons land gezien worden als de belangrijkste van de 20e eeuw.

Recente zonsverduisteringen in Europa