zon

Nieuwe zonmissies om NASA te helpen de aarde-zon-omgeving beter te begrijpen

NASA heeft twee wetenschappelijke missies geselecteerd - de Multi-slit Solar Explorer (MUSE) en HelioSwarm - om ons begrip van de dynamiek van de zon, de zon-aarde-verbinding en de constant veranderende ruimteomgeving te helpen verbeteren. Deze missies zullen een dieper inzicht verschaffen in ons universum en cruciale informatie opleveren om astronauten, satellieten en communicatiesignalen zoals GPS te helpen beschermen.

Astronomen vinden een nabije ster die een evenbeeld is van een jonge zon

Onze zon is ongeveer 4,6 miljard jaar oud. Dat weten we uit modellen van zonachtige sterren, maar ook uit onze waarnemingen van andere sterren met een vergelijkbare massa. We weten dat de zon in de loop van de tijd heter is geworden en we weten dat hij over ongeveer 5 miljard jaar een rode reuzenster zal worden voordat hij zijn leven als witte dwerg beëindigt. Maar er zijn veel dingen over de geschiedenis van de zon die we niet begrijpen. Hoe actief was het in zijn jeugd? Door welke eigenschappen van de jonge zon kon miljarden jaren geleden leven op aarde ontstaan?

WGAS: The Solar Explorer

The Solar Explorer (afgekort Sol'Ex) is een spectroheliograaf. Je kan er de zon mee waarnemen in verschillende golflengtes: waterstof, calcium, helium,... De Fransman Christian Buil ontwierp een zelfbouw pakket dat je kan 3D printen. De bijhorende optische onderdelen moet je apart aankopen bij Shelyak. Verder heb je nog een lenzentelescoop nodig, een Herschel wedge en een camera. Paul De Backer knutselde zijn eigen Sol'Ex in elkaar. Hij legt de voor- en nadelen van het systeem uit en presenteert enkele van zijn prachtige zonnefoto's.

WGAS: Testopstelling zonneton

Solargraphy, het vastleggen van de beweging van de zon gedurende lange tijd, gebeurt meestal met een blikje (zie voor enkele fraaie resultaten hier). Maar bij WGAS durven we al eens zot doen. Als je de zon kan vangen in een klein bierblikje... moet dat ook lukken met een groot olievat! Op 7 oktober installeren we een testopstelling aan de waarneemtoren van Urania. Daarvoor kunnen we wel wat hulp gebruiken.

Zonneactiviteit gereconstrueerd gedurende een millennium

Een internationaal team van onderzoekers onder leiding van ETH Zürich (*) heeft de zonneactiviteit gereconstrueerd tot het jaar 969 met behulp van metingen van radioactieve koolstof in boomringen. Die resultaten helpen wetenschappers om de dynamiek van de zon beter te begrijpen en een nauwkeurigere datering van organische materialen mogelijk te maken met behulp van de C14-methode.

Een nieuwe meting plaatst de zon 2000 lichtjaar dichter bij het centrum van de Melkweg

Waar zijn we? Kosmisch gezien bevinden we ons in ons thuisstelsel, meestal bekend als de Melkweg. Het centrum van ons melkwegstelsel wordt gekenmerkt door een superzwaar zwart gat, waar de zon omheen draait op een afstand van ongeveer 30.000 lichtjaar. De officiële afstand, vastgesteld door de Internationale Astronomische Unie in 1985, is 27.700 lichtjaar. Maar een nieuwe studie bevestigde dat we eigenlijk een beetje dichter bij het zwarte gat zijn.

Zonnevlammen in realtime detecteren

Computers kan men leren om zonnevlammen te vinden in enorme hoeveelheden van beelden wat wetenschappers helpt om tijdig ruimteweerwaarschuwingen te geven. Aldus een nieuwe door de NSF (National Science Foundation) gefinancierde studie. Het onderzoek werd gepubliceerd in het Journal of Space Weather and Space Climate.

Lancering Solar Orbiter

Solar Orbiter is een belangrijke missie voor het Europese ruimtevaartagentschap ESA, maar ook voor het zonneonderzoek zelf.

60 jaar oud mysterie van de magnetische golven van de zon ontrafeld

Een baanbrekende nieuwe ontdekking waarom de magnetische golven van de zon sterker worden en groeien terwijl ze uit het oppervlak komen, kan helpen het mysterie op te lossen over hoe de corona van de zon zijn temperatuur van meerdere miljoenen graden handhaaft. Al meer dan 60 jaar hebben observaties van de zon aangetoond dat naarmate de magnetische golven het binnenste van de zon verlaten, ze sterker worden, maar tot nu toe is er geen solide observatiebewijs waarom dit het geval was. De hoge temperaturen van de corona zijn ook altijd een mysterie geweest. Het oppervlak van de zon heeft een temperatuur van +- 6000 K terwijl de temperatuur in de corona kan oplopen tot meer dan 1.000.000 K.

De jacht op Mercurius

Mercurius is de moeilijkst waarneembare planeet van ons zonnestelsel. Ze zit altijd dicht bij de zon en is slechts een tiental dagen per jaar gunstig geplaatst, maar dan altijd in de schemering en laag aan de horizon. Veel waarnemers hebben daarom Mercurius nog nooit gezien. Echter, als de planeet voor de zon schuift, is ze relatief gemakkelijk te detecteren als een klein zwart schijfje. De vorige Mercuriusovergang was in 2016. Maar op maandag 11 november deed de kleine rakker het weer… Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de meeste leden van WGAS (Werkgroep Algemene Sterrenkunde) deze datum in het vet in hun agenda hadden aangeduid. Immers, de volgende transit is pas in 2032!

Pages