Jaarlijks trekt de aarde door de Perseïdenzwerm, een wolk van stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle. Heel wat stofdeeltjes botsen dan met de dampkring van de aarde, en veroorzaken kortstondig een lichtstreep aan de hemel. Dit verschijnsel is een vallende ster of meteoor. Vanaf 8 augustus stijgt de activiteit van de Perseïden sterk tot aan het maximum in de nacht van 12 op 13 augustus. Door de hoge stand van de radiant (de plaats vanwaar de meteoren van een zwerm vandaan te lijken komen) aan de hemel, is het grootste aantal Perseïden in de tweede helft van de nacht te zien. Om deze meteoren waar te nemen is geen telescoop of verrekijker nodig: het volstaat om met het blote oog een kwartiertje te kijken naar een willekeurige plaats aan de hemel, bij voorkeur in een donkere omgeving met weinig lichtvervuiling.