Wat kan NASA halen uit een historisch Bennu-planetoïdenmonster
Het einde van een 7 miljard kilometer lange reis om bij planetoïde Bennu een bodemmonster op te halen, kan binnenkort een een blik werpen op de aarde zoals die meer dan 4 miljard jaar geleden was.
De door NASA gelanceerde Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification en Security-Regolith Explorer - kortweg OSIRIS-REx - zal zijn zevenjarige rondreis naar de aardscheerder Bennu afronden.
Op 24 september 2023 daalde een capsule met meer dan 8 gram van Bennu's rots en stof met behulp van een parachute neer in de woestijn van Utah, waar NASA-wetenschappers zullen wachten om de capsule met het materiaal op te pikken voor onderzoek.
Met een diameter van ongeveer vijf voetbalvelden is de planetoïde slechts één van de 780.000 bekende brokken rots en ijs die door het zonnestelsel razen. Dus waarom zou je je druk maken over Bennu?
Om te beginnen is Bennu (relatief) dichtbij: terwijl de meeste bekende planetoïden zich in de gordel tussen Mars en Jupiter bevinden, kruist de baan van Bennu die van de aarde en brengt hem eens in de zes jaar langs de grote blauwe knikker.
Bennu en zijn soortgenoten zijn ook onaangetast door de geschiedenis uitwissende hitte die het gezicht van de jonge aarde verschroeide. Hoewel planetoïden te kampen hebben met kosmische straling en zonnewinden, naast andere agitatoren, hebben ze de neiging om minder en veel minder verstorende omstandigheden tegen te komen dan planeten, waaronder de aarde.
Bij de foto: Artistieke impressie van de laatste scheervlucht van OSIRIS-REx langs planetoïde Bennu. Afbeelding: NASA / Goddard / Universiteit van Arizona
"Bijna al het materiaal dat dateert van de oorsprong van de aarde is vernietigd door geologische processen en gerecycled," zei Richard Kettler, universitair hoofddocent aard- en atmosferische wetenschappen aan de Universiteit van Nebraska-Lincoln.
Terwijl geologen naar meteorieten en ander hemeldoorborend materiaal kijken voor informatie over de vroege editie van de aarde, is een deel van dat materiaal onderworpen aan geochemische processen en verwering die de registratie ervan verdoezelen. Aldus Kettler.
Bennu daarentegen heeft door het bijna-vacuüm van de ruimte gezeild sinds hij 1 tot 2 miljard jaar geleden waarschijnlijk door een catastrofale botsing van zijn moederplanetoïde is afgescheurd. Omdat de moederplanetoïde is gevormd uit dezelfde kolos van stof als de aarde, vormt Bennu een soort tijdcapsule die NASA-wetenschappers graag willen onderzoeken op aanwijzingen over hoe hun thuisplaneet er in het begin uitzag.
Voor astrobiologen zoals Nicole Fiore, een Husker-promovendus die onderzoekt of methaanproducerende micro-organismen onder het oppervlak van Mars kunnen overleven, zou Bennu inzicht moeten geven in hoe het leven een manier vond om op aarde te ontstaan.
"Om te begrijpen hoe het leven is ontstaan, moeten we de omstandigheden kennen die aanwezig waren toen het ontstond," zei Fiore. "Meestal worden geologische gegevens gebruikt om de geschiedenis van de aarde af te leiden, maar het oppervlak van de vroege aarde was vaak gesmolten, waardoor alle reeds bestaande gesteenten werden weggesmolten.
"Hoewel de aarde naar schatting 4,6 miljard jaar oud is, is het oudste gesteente slechts 4 miljard jaar oud, waardoor de vroegste omstandigheden niet te verklaren zijn."
Zelfs vóór de lancering van OSIRIS-REx wist NASA dat Bennu rijk was aan koolstof, het element dat centraal staat in organische moleculen en essentieel is voor alle bekende levensvormen.
Latere analyses van metingen die zijn gedaan terwijl het ruimtevaartuig nog onderweg was naar de planetoïde, hebben aangetoond dat Bennu ook moleculen kan bevatten die zowel zuurstof als waterstof bevatten. Dat wijst er op zijn beurt op dat zijn moederplanetoïde ooit vloeibaar water herbergde.
Samen suggereren deze voorlopige bevindingen dat diepgaande studies van de Bennu-monsters een lange weg kunnen gaan - hopelijk ter waarde van 4 miljard mijl - naar het beantwoorden van een aantal al lang bestaande vragen over de aarde en de mogelijkheid van leven daarbuiten.
"Er zijn veel processen op aarde die organische moleculen abiotisch kunnen produceren, zonder leven," zei Kettler. "Niettemin is er consistente interesse geweest in het idee dat het leven op aarde werd 'gezaaid' door organische moleculen, of zelfs leven, dat elders werd gevormd en uiteindelijk op het oppervlak van deze planeet terecht is gekomen"
"Het bestuderen van de organische stoffen op Bennu kan helpen de oorsprong van de eerste organische stoffen van de aarde te verduidelijken of ons helpen hun distributie en hoeveelheid te begrijpen," zei Fiore, "en dus ook de distributie en hoeveelheid van potentieel buitenaards leven."
Bron:
